Kuei1 I tak: ja neskônčano ŭdziačna za ŭsio, za toje što ja tut poseredzini žycia znaju što poezija prysutna nam vsiêm vendroŭnikam dalekich dorôh i maleńkich stežok, i neprobytych vołok. Płyviêmo spokôjno po velikuj rêčcy žycia I pozvôlmo movi skazaci sije słova Znoŭ (...) »»

(Rozdiêł z romana „Le grand cahier”, 1986) Uže para dion ne vidno našoji susiêdki, vona ne vychodit na dvôr. Ne vidno tože i Zajčoji Huby. My jdem podivitisie. Dvery do jichnioji chaty odčyniany. My vchodim. Okoncia v chati maleńki, tomu v seredini temno, choč na hulici sviêtit (...) »»

Vona vrodiłasie z miêseciom na łobi. Tak jôj potum rozkazuvała mati, jak zapometała sobiê z peršoji chvili, z peršoho kryku vykinutoho nad soboju až pud balok čyjimiś dužymi rukami ditiata, na jakoje diviłasie znizu vhoru, ne dajučy rady zmoryhuvati slôz – na trochi zavysokomu jak (...) »»

(fragment) 1 Na hospodarci Bufast mały chłopeć pročnuvsie od skrypu dvery. To byv Per, najstaršy syn. Nadosvitkach vôn pročynavsie odrazu, jak tôlko štoś braznuło abo skrypnuło. Ale teper šče ne svitało, šče było temno, choč była vesna i dniêło rano. Per čuv, jak tykajut časy na (...) »»

Zjava 1 Marysia (sama, siêdiačy na łavci, prade pudspiêvujučy): Nr 1 Tiažko žyti mniê, divčati, Z mileńkim v rozłuci — Łaje baťko, łaje mati, Što serdeńko v skuci. Hodi sidiêti nad prasnicieju, Ja choču byti mołodicieju. Mati (...) »»

Viktor Stachvijuk urodivsie 1 červenia 1948 roku v Trystianci na Biłostôččyni v simjiê Vładimira i Anny. Zakônčyv licej z biłoruśkoju movoju v Biêlśku, potum państvovu techničnu škołu v Biłostoci, de vyvučav teleautomatyku zvjazi, i biłoruśku filologiju v Varšavi (1973). Od 2000 roku (...) »»

Kilka dion posli pochoron Coyle’a, staroho skupendy, u mene pojavivsie Mr Crotter, joho najbližšy pryjatel i odiny čołoviêk u našum horodi i naohuł u ciêłuj okruzi, pro kotoroho možna było skazati, što vôn byv šče bohatšy čym nebôžčyk; po pravdi, joho naveť ličyli bohatšym u mnôho (...) »»

Jankovi Kupali (na pametku) Ja ne bačyv tebe, bracie, Nikdy v žyciu j v oko, Ale dušu tvoju baču I ciniu vysoko. Z tvojim viêršom pred očyma Ja ne raz opłakav Svoho kraju biêdnu dolu J ziomkuv — neborakuv. Bo j moja ojčyzna, bracie, Jak ne rôdna v Boha, Tež terpiêła (...) »»

Večera skônčyłasie. Glebov nespiêšno vylizav misku, dokładno zhrôb zo stoła chliêbny kroški v liêvu dołoniu i, pudniavšy jijiê do rota, ostorôžno zlizav kroški z dołoni. Ne kovkajučy, vôn odčuvav, jak slina v roti husto i łakomo obvołokaje maleniečku hrudočku chliêba. Glebov ne môh (...) »»

Zôrki v kalendarovi Koli nad polami i nad vjoskoju słałasie mhła, diêd staviv kryžyka v kalendarovi. — Mhła posli sta dniôv prynese došč, — kazav vôn. Ranišnia mhła, večêrnia mhła, ciêłodenna mhła — usiê vony słužyli diêdovi do spravlania pohody. Časom u dniê poznačany kryžykami (...) »»