Moja knižka „Biêlśk, Knorozy, Ploski (i inšy vjoski)” vyjšła vo vtorok. Ania, sestra, zabrała jijiê z drukarni i posłała mnie para zdymok. Jak mnie chotiêłosie vziati knižku do ruk, pohładiti, poohladati, polistati... Odnak ja musiła ždati do nediêli, 17 lutoho. Dovho. Ale čas proletiêv (...) »»

Učora dobre popadav sniêh, diś moroz, sonečko, i vsiudy ležat sniêžny zmity. Filipek, naš menšy kôt, šaliêje na dvorê. Za stinoju v susiêda brešut i jenčat sobaki, što až hołova tryščyt. Paveł pojiêchav do praci samochodom, i ja naveť ne mohu pojiêchati do susiêdnioji vjoski do koležanok (...) »»

Pryjšła ja z posidiênok od našoji susiêdki i mojoji čeśkoji podruhi Evy, i my z Vaniom stali vspominati, kôlko to vže my miêli susiêduv u Čechiji, i jakich. Nazbirałosie jich trochu za dvadceť liêt, oj tak... Japonka na balkoni i odin złôsny ubek Našy peršy susiêdy, na hulici (...) »»

Diś u nas taki vitrany, pochmurny deń, tôlko sidiêti, słuchati muzyki i chrupati orêški. Nastaviła ja sobiê Meloradio, zrobiła kavu i, u nostalgičnum nastroji, začała vspominati našy vypravy na koncerty, do opery i do teatru. Rockery po sorokôvci i pjaťdesiatci Na peršy koncert (...) »»

Disiaka ja chodiła zo svojim Vaniom po sklepi i divovałasie, što vže povno sviatočnych ozdobuv, lampočok, słodyčy. Na počatku listopada siejoho šče ne było. Čechi počali šykovatisie do Ruzdva. Nu tak, ostałosie ono puvtora miêsecia... Chutko naša hulicia rozsviêtitsie kolorovymi lampočkami, (...) »»

Korystajučy z posliêdnich tepłych i sonečnych dniôv veresnia, sidiêła ja v sebe na tarasovi, piła kavu i diviłasie na dospiêły vinohrad. Chorošy v siêtum rokovi vdavsie... Veliki i sołodki, dobre vyhryty sonečkom. I prypomniłosie mniê, jak my jiêzdili na Moravu, na vinobranie i burčák. Bzenec U (...) »»

Ne ono našy diêti pujšli v Prazi do škoły! Dovełosie i mniê! Ja chodiła ciêły akademićki rôk 1998/99 na kursy čeśkoji movy pro cizince (dla čužoziêmciuv) pry Karlovum Universyteti (Karlova Univerzita). U svojiê 35 liêt mniê znov dali status studentki, znižku na vsiê autobusy, tramvaji (...) »»

Na počatku ja była môcno rozhublana. Pokôl do Prahi ne pryjiêchali našy rečy, mniê ne było za što ruk začepiti. Kudy iti, što robiti, z kim, kromi simjiê, pohovoryti? Posli Biłostoku ja raptom opyniłasie v hromadśkuj pustotiê. Mniê tohdy i do hołovy ne prychodiło, što tak-o može načynatisie (...) »»

Mnie krajoŭ čužych nia treba, jak nie varažy Nie chaču čužoho chleba, radaściaŭ čužych... ... spivali my tak za Dančykom, a mniê i do hołovy ne pryjšło ani razu, što istôtnu časť svojoho žytia ja provedu daleko od rôdnoho Pudlaša, daleko od svojich baťkôv, od svojich znakomych, (...) »»