W dzisiejszym tekście pokażemy, jak w języku podlaskim poprawnie używać zaimków wskazujących siêty, siêta, siête, siêty (siej/sioj, sieja/siaja, sieje/sioje, sieji) oraz toj, taja, toje, tyje. Podamy też przykłady prawidłowego wykorzystania wielofunkcyjnego słówka to. Zaimki wskazujące (...) »»

Ktoś wychowany w języku podlaskim od kołyski prawdopodobnie nie będzie suszył sobie głowy pytaniem, dlaczego niektórzy z użytkowników tego języka mówią podáj mniê nožá, a inni: podáj mniê nôž. Jedno i drugie brzmi dla kogoś takiego najzupełniej prawidłowo i naturalnie. (...) »»

Akcent wariantywny — wyrażenie spotykane w języku raczej rzadko — dotyczy nierzadkich w życiu codziennym sytuacji, kiedy różnie akcentujemy te same słowa. Na przykład jedni mówią: baču tebé. A inni: baču tébe. Analogiczna nieokreśloność (wariantywność) umiejscowienia (...) »»

Alternacja to wymiana głosek fonetycznie różnych w etymologicznie pokrewnych rdzeniach i tematach wyrazów. Mogę to wyrazić i po podlasku: Čeredovanie zvukuv to zmiêna fonetyčno raznych zvukuv u etymologično zrôdnianych stryžniach i osnovach słôv. Ponieważ jednak przeczuwam, że podlaska (...) »»

U pudlaśkuj movi je koło 30 (??) dijesłovuv, kotory v mužčynśkum rodi odinočnoji ličby minułoho času majut neregularnu formu. Regularny dijesłovy tvorat siêtu formu pry pomoščy kunčatka —v, kotory dodajetsie do osnovy infinityva (bezosôbnika dijesłova): chodíti — chodiv; rêzati — (...) »»

Hubnyje spuvzvuki b, m, p, v u pudlaśkuj movi tverdy pered bôlšostieju samozvukuv: baba, bereh, boršč, Bôh, buda, byk, mapa, meža, more, môr, muka, myrsa, para, peršy, poroch, pôzno, pud, pytati, var, verch, voš, vôsim, ščavuch, vyhun. Siêty spuvzvuki zmjakčajutsie ono pered samozvukami (...) »»

Prypuskný spósub (tryb przypuszczający/tryb warunkowy) — gramatyčna kategoryja, kotora vyražaje ne faktyčne diêjanie, a joho možlivosť, nepevnosť, nerealnosť abo varunkovosť u odnosinach do realnosti. U pudlaśkuj movi siêtu kategoryju vykazujemo pry pomoščy osobovych formuv dijesłova (...) »»

U siêtum g-blogovi bude trochi pro dijeprymiêtniki (imiesłowy przymiotnikowe) i dijeprysłôvniki (imiesłowy przysłówkowe) u pudlaśkuj movi. Pokôlko movna intuicija sered mołodšych pokoleniuv pudlašukôv bezmała (prawie, niemal, nieomal) propała, raznici pomiž siêtymi gramatyčnymi kategoryjami (...) »»

Prýzvuk (akcént) – velmi važna charakterystyka pudlaśkoho słova, pered usiêm tomu, što vôn svobôdny, to značyt, ne pryvezany do jakohoś określanoho składu v słovi. U siêtum i velika problema dla pudlašukôv. U pôlśkuj movi pryzvuk naohuł pryvezany do peredostatnioho składu (tak (...) »»

U siêtum teksti bude trochi pro sekrety ličby imiênnikuv u pudlaśkuj movi. Pudlaśka mova naležyt do tych rêdkich indoeuropejśkich movuv, u kotorych, okrum odinóčnoji i mnôžnoji ličby, vystupaje dovoli prymiêtno šče tak zvana parnája ličba (dualis). U słovjanśkich movach parnaja (...) »»