Môj najmołodšy diaďko Gienik je od mene starêjšy vsioho na deseť liêt. Ja do joho nikoli ne hovoryła „diaďku” i „viête”, choč vôn ciêłe žycie siêtoho dopominavsie. Usiê do joho hovoryli Gienik, to i ja tože. Može teper začati? Mniê dobre zapometałosie joho vesiêle. Diêvčynu vôn najšov (...) »»

Jak ja była małaja, to tato velmi často jiêzdiv v delegaciju. A siête značyło, što joho ciêły tyždeń ne było doma, a pryjizdžav vôn ono na nediêlu. My zostavalisie z mamoju odny. Ja velmi čykała kažnoji suboty, bo tato pryvoziv mniê malinki (to takije cukierki, velmi mjahki, posypany (...) »»

Nas, to značyt diti na našuj hulici, było mnôho. Vjadomo, udeń my musili pomahati našym baťkam, chiba što było jakojeś sviato abo nediêla, ale vže odvečôrkom my łapali trochu vôlnoho času i tohdy vybihali na huliciu, kob pohulati. Starêjšy ne zavelmi chotiêli z nami v što-nebuď ihrati, (...) »»

Ja ne vmiêła vyhovoruvati r! Zamiś joho vychodiło mniê j. Zamiś ryby była jiba, rover-jovej, kurka-kujka, i tomu podôbne. Ja odčuvała sebe velmi kiepśko! Mojiê koležanki ne miêli z siêtym žadnoho problemu, ono ja. Vy ne ujavlajete, jakaja ja była neščasliva! Starałasie i starałasie (...) »»

Odnoho razu mojiê koležanki Jola i Božena namovili mene, kob pujti do jich znakomych na koloniju za Bielśkom. Taja kolonija nachodiłasie pomiž Bielśkom i Biêłoju. Mniê tohdy było pjať liêt, može para miseciôv bôlš. Divčata obiščali mniê, što za jakijeś dviê hodiny vernemsie. Była (...) »»

Koli ja była małaja, to na Spasa my vse jiêzdili do Ploskuv, do diêda i baby. Tato raneńko pryjizdžav z Hrabarki, my zamykali našu chatu i išli na autobus. Ne znaju, o kotoruj mama vstavała, kob upravitisie, ale napevno velmi rano. Potum budiła mene i my šykovalisie. Ja musiła što-leń (...) »»

Pujšła ja do peršoji klasy. Ale vperuč mama musiła mene zapisati v kirovnika škoły. A tam jijiê pytalisie, jakije v nas varunki žytia, de budu robiti lekcji, de budut ležati mojiê knižki i tomu podôbne. Vjadomo, biêdno nam tohdy žyłosie, ob nijakum bjurkovi ne było i movy, ani ob (...) »»

Maminy braty zo svojimi siêmjami žyli v Knorozach, u spôlnuj chati, kotora ne była velika, ale siak-tak jim chvatała. Z jimi tože žyła baba Jaryna. Mamin tato, diêd Andrêj, umer velmi davno, koli mami było vsioho odinadceť liêt, ale pro joho ja napisu inšym razom. Ja často byvała (...) »»

Koli vrodiłasie moja sestra, to vjadomo, mniê ne raz prychodiłosie jijiê pilnovati. Pryvezli jijiê zo špitala zaraz po Velikodni. Ja chodiła velmi złôsna i naduta, bo na praznik ne było v chati navet kusočka tiêsta — baba ne vmiêła napečy takoho dobroho, jak mama. Ono pirôh i pirôh. (...) »»

Do Biêlśka my perejiêchali, koli mniê akurat stuknuv ročok. Mama dojšła do vyvodu, što bôlš z testiami v odnôj chati ne vyderžyt, što jijiê zamučat, i zastaviła tata, kob perejiêchati do Biêlśka. Kob to šče odny testiê, ale v Ploskach jich usiêch była povna chata, bo šče i tiotka (...) »»