U mene było šče bôlš pryjemnoho siêtoho samoho dnia. Popołudniu ja zaprosiła do sebe vsiêch diti z Bullerbyna — nu tak, nas že je šestioro. Dokładno tôlko krêsioł było pry kruhłum stoliê v mojôm ułasnum pokojovi. My dostali malinovoho soku i po kuskovi torta, na kotorum było napisane „Lisa 7 liêt”, i dva sorty sucharykuv, kotory tože spekła Agda. Ja dostała podarunki od Brytty, Anny i Olle. Od Brytty i Anny ja dostała knižku z kazkami, a od Olle čykoladovoho tortika. Olle sidiêv koło mene, a Lasse i Bosse dražnilisie i hovoryli:

— Naryčony i naryčona, naryčony i naryčona!

Vony hovorat tak tomu, što Olle ne je takim durnovatym chłopciom, kotory nikoli ne choče zabavlatisie z divčeniatami. Vôn ne bere ho hołovy, koli vony začynajut joho dražniti, i zabavlajetsie jak z chłopcima, tak i z divčeniatami. Zreštoju Lasse i Bosse tože chočut zabavlatisie z divčeniatami, choč vony vdajut, što jim siêtoho ne chočetsie. Koli v vjosci tôlko šestioro diti, vony musiat zabavlatisie odne z odnym, nehlediačy na toje, čy to chłopci, čy divčeniata. Čuť ne vsie zabavy veseliêjšy, koli zabavlajetsie šestioro diti, čym koli tôlko troje.

Po jakômś časi chłopci pujšli do Bosse podivitisie na ptašyny jajcia, a Brytta, Anna i ja zabavlalisie mojimi lalkami.

U kišeni ja miêła dovhi-dovhi šnurok. Koli ja joho namacała, vytiahnuła i zobačyła, jaki vôn dovhi, pryjšło mnie do hołovy, što my mohli b vydumati fajnu zabavu. Koli b my znajšli šče odin tak samo dovhi šnurok, my mohli b protiahnuti joho až do okna Brytty i Anny v Puvnôčnuj Sidlibi. I tohdy mohli b pisati do sebe piśma i posyłati jich u skrynočci po cygarach. My odrazu kinulisie, kob siêtoho poprobuvati. Udałosie. Brytta i Anna pobiêhli do sebe, a potum my dovho sidiêli i posyłali odna do odnojiê piśma. Było tak smiêšno divitisie, jak skrynočka jiêde po šnurkovi. Sperša my pisali tôlko: „Jak ty maješsie? Ja majusie dobre”. Ale potum my začali zabavlatisie v pryncesy, kotory sidiat u dvoch zamkach i ne mohut vyjti, bo jich pilnujut drakony. Brytta i Anna pisali do mene: „Naš drakon taki paskudny i strašny. A jak tvôj? Pryncesa Brytta i pryncesa Anna”.

A ja odkazuvała: „Môj drakon tože paskudny i strašny. Vôn mene kusaje, koli ja probuju vyjti. Jak dobre, što my prynajmi možemo pisati odna do odnojiê. Pryncesa Lisa”.

Po chvili mama poklikała mene, kob ja pobiêhła jôj štoś prynesti, i koli ja vyjšła, do mojoho pokoja pryjšli Lasse, Bosse i Olle i zobačyli piśma. Lasse odrazu vysłav u skrynočci piśmo, de było napisane:

„Pryncesa Lisa pujšła vyterti sobiê nosa. Ale tut je mnôho pryncuv. Prync Lars, Aleksander, Napoleon”.

Brytta i Anna skazali, što siête było durnovate.

U kažnum razi dobre, što môj pokuj znachoditsie od storony Puvnôčnoji Sidliby. Bo my často posyłajem piśma do sebe, Brytta, Anna i ja. Zimoju, koli stemniêje, siête ne vychodit tak dobre. Tohdy my bliskajemo do sebe baterejkami. Koli ja blisnu try razy, to siête značyt: „Chodi zaraz do mene! Ja choču tobiê štoś skazati”.

Mama skazała, što ja mušu trymati veliki poradok u mojôm pokojovi. Starajusie, jak mohu. Časom roblu generalne popratuvanie. Tohdy vykidaju čerez okno vsiê dyvany, a Agda pomahaje mniê jich trepati. Ja maju svoju vłasnu, małuju trepačku. Ja čyšču klamki, vytiraju vsiudy pyłavu, ustavlaju sviêžy kviêtki do flakonikuv, stelu łužka dla lalok i popravlaju postiêl u voziku. Časom zabyvaju popratati. Tohdy mama kaže, što ja je bałaganiara.