Sviato na nosi, napadało sniêhu,
A v serciovi vse čomś tak sumno...
Deń žene deń, vsio biêhom i biêhom,
A sviêtovi že ž usiorômno...

Usiê mniê žadajut spovnienia maruv:
Ja choču pud jôłku zygarok —
Na deń najščaslivšy joho nastavlu,
To bude najliêpšy podarok.

Na deń vesnovy, deń jasnoho soncia,
Na sviato moho narodženia,
Abo na čas zakochanoho sercia
Lubov chaj do mene vernetsia.

Abo nechaj baba rozkazni pravit,
Abo nechaj vernutsia hulki,
Synok maleńki na mene pohlane,
I sońcie nad liêsom uzyjde.

Čudiesny zygarok nastavlu na tyje
Najliêpšy v žyci chvilinki
Kob ja na sviato i v dniê budionnyje
Mohła vziati ščastie v obnimki.