Diś bude pro odne pravopisne pytanie, na kotore ja šče ne znajšov odnoznačnoho odkazu.

Jak postupati z imiênnikami ženśkoho rodu, morfologična osnova kotorych kunčajetsie na mjahki spuvzvuk, u stanôvnum odmiênnikovi (instrumentalis)? Jak bude pravilno: zemloju čy zemleju? Sonioju čy Sonieju? Bozioju čy Bozieju? busioju čy busieju? bladioju čy bladieju? Katioju čy Katieju? sojoju čy sojeju?

Dla mene obiêdvi formy, to značyt, i voloju, i voleju zvučat v našuj movi odinakovo pravilno. Čy varto pokinuti jich jak morfologičny varyjanty, čy pryniati tôlko odnu z siêtych formuv jak pravilnu? Skažem, pokôlko my odnoznačno hovorym rukoju, vodoju, stinoju, truboju (a ne rukeju, vodeju, stineju, trubeju), to davajte uzakonim tôlko formy zemloju, Sonioju, Bozioju, busioju, bladioju, Katioju, sojoju, a tyje z -e- postavim po-za pravopisom. Tak bude dobre?

Jak na môj mužyćki rozum, ode my majem odin z takich vypadkuv pravopisnoji kodyfikaciji, pry kotorum prydałasie b porada – abo prosto formalna postanova – jakohoś šêršoho kruhu pudlaśkich autorytetuv i movoznavciuv. Ale, blacha, jak tôlko zhadaju, što našy pudlaśki autorytety i movoznavci zrobili z nazvami vjosok u gmini Vôrla, to mniê odrazu propadaje ochvota z kim-leń na siêtu temu raditisie.

Pokamiś ja pišu jak zamanetsie, i zemleju, i zemloju, bo i tak, i tak čuv od ludi, ale koli pryjdetsie vydavati znormalizovanu gramatyku pudlaśkoji movy knižkoju, treba bude siêty vypadok spicijalno odznačyti i zrobiti jakujuś konkretnu postanovu – from here to eternity.