Dva dniê tomu napadało troški sniêhu i schvativ nevelički moroz. Ne znaju, jak dovho poležyt siêty sniêh, bo temperature v našuj vjosci bliźka nula. Ja maju nadiêju, što zavtra vôn šče bude ležati, i my z Marylkoju pospiêjemo pojiêzditi sanočkami. My kupili sanočki minułoji zimy, ale poka dali rady pojiêzditi jimi tôlko dva dniê. Globalne potepliênie, kob joho spruta!

Učora my jiêchali z Marylkoju do škoły v bôlš-menš zimovum krajovidi. Usiê samochody vołoklisie, i naveť Marylka siête zauvyžyła. Naohuł vona kaže mniê jiêchati pomału i narykaje, što Paveł haniajetsie, koli vozit jijiê do škoły. A včora pytałasie mene, čom my tak pomału jiêdemo. Kob čymś zaniati jeji dumki, ja skazav jôj ličyti povoroty vpravo i vliêvo. U samochodi hrała kaseta z Tomom Waitsom. Blue Valentines, Clap Hands, Big Black Mariah, Get Behind the Mule...

Na škôlnum pudvôrku byv veliki ZAVÔZ. Mniê raptom uspomniłosie siête słovo, kotoroho ja ne čuv i ne vžyvav vže, musit, z 30 liêt. — Hlań, Marylko, jaki zavôz, — pokazav ja dočcie šnurok samochoduv z baťkami i diťmi, kotory zaklinovalisie na pudvôrku. Koli na prystanku pered škołoju zatrymujetsie autobus i z joho vysypujutsie diêti, kotory dojiždžajut na zaniatki samostôjno, tohdy na škôlnym pudvôrku naohuł robitsie korok. Mniê podumałosie, što „zavôz” jakraz i bude dobre naše słovo na pôlśki „korok”. — A što to zavôz? — zapytałasie dočka. — To taki korok, to značyt, traffic jam, — skazav ja Marylci. — Same jak teper, koli my stojimo i ne možemo jiêchati...

Tom Waits uže od jakohoś času spivav Alice, piêsniu z odnojmennoho albomu z 2002 roku. And so a secret kiss / Brings madness with the bliss / And I will think of this / When I’m dead in my grave... Koli ja čuju siêtu piêsniu, to, jak toj kazav, duša rozpuskajetsie. A koli ja raptom zrozumiêv, što siêty słova razom z Tomom Waitsom spivaje na zadnium sidzeni naša Marylka, ja perežyv moment jakohoś mistyčnoho prosviêtlenia i odłučenia od realnosti. O bačyš, što za piêsnia, naveť similiêtnie ditia vona bere za sercie... Ja pomalutku, ne odzyvajučysie, dojiêchav na naše zvyčajne miêstie, de my stajemo, i počekav, poka Waits, z pudspiêvujuščoju Marylkoju, ne skônčyt piêsni... Marylka šče raz povtoryła słova, sama dla sebe: But I must be insane / To go skating on your name...

— Marylko, ja ne zrozumiêv, što vôn tam spivav pro skating, čy ty ne možeš mniê povtoryti?

— Ale ž tatu, jak ty môh ne zrozumiêti. Vôn spivav: But I must be insane / To go skating on your name...