Sioholita my z Halinkoju i Marylkoju postanovili pojiêchati nad Bałtyk do Litvy. A koli tudy, to značyt, konkretno do Pałangi, bo to praktyčno odine „plažove” miêsto v Litviê. Pobyvšy tyždeń u Biłostoci, my vziali z soboju našu kumu Barbaru Piekarśku z mołodšoju dočkoju, Lidkoju, i poduli do Pałangi čerez Kaunas. Z Biłostoku do Pałangi možna dojiêchati za 5-6 hodin.

Z Piekarśkimi my vyjiždžali na liêtni vakaciji i raniêj. U 2000 roci my byli razom dva tyžni v Chorvaciji, na puvostrovi Istryja; v 2004 u Vuhorščyni, tyždeń „na vodach” u Miškolci i tyždeń nad Balatonom; a v 2008 tyždeń u Italiji. Tohdy Piekarśki byli v kompleti, razom z Mirkom i Hankoju. Teper Hanka vže „zavelika”, kob jiêzditi z tatom i mamoju. A Mirek sioholita miêv zamnôho biznesuv na hołoviê, kob jiêchati do Litvy. Jomu tam, musit, i ne velmi cikavo, bo vôn byv u Litviê vže mnoho razôv.

Pałanga — praktyčno odine „plažove” miêsto v Litviê
[1]	[2]	[3]
[4]	[5]	[6]
Foto © Jan Maksimjuk

Halina v Pałandzi spotkałasie z Rasoju, znajomoju litovkoju, z kotoroju 11 liêt tomu vony razom chodili na kursy čeśkoji movy v Prazi. Rasa v mižyčasi vyjšła zamuž, u jeji je dočka v viêku našoji Marylki. Dočka nazyvajetsie Gintare (što po-litovśki značyt „burštyn”). Gintare i Marylka odrazu prypali sobiê do gustu i zabavlalisie z soboju ciêły dva dniê, a jichni mamy v tôm časi lapali jazykami. Halinka hovoryła z Rasoju po-čeśki; po-jakomu hovoryli z soboju Marylka z Gintare, ja tak i ne doumiêvsie, ale vony znakomito ponimali odna odnu. I naveť razom spivali.

Pohoda była velmi fajna, ale Bałtyk — jak to Bałtyk, značno zimniêjšy, čym Adryjatyčne More abo Balaton. Halinka tôlko dva razy zamočyła nohi vyžej kolinôv, ale vsiê inšy kupalisie bez vahania.

U Pałandzi, u davnium pałacovi arystokratuv Tyškievičuv, znachoditsie muzej burštynu. Było cikavo podivitisie na komaški i kuzaki, kotory potopilisie v chvojovuj čy jołovuj žyvici čort viêdaje kôlko milijonuv liêt tomu i takim sposobom dotryvali do času, koli jich mohli opisati i poklasyfikovati zoologi.

U peredostatni deń my połazili po plažy pered zachodom soncia. Doktor Basia znajšła na plažy dviê maleńki krapelki burštynu, kotory vykinuło more. Što tyčytsie Halinki, to vona svojiê burštyny znajšła toho samoho dnia z rana, na straganach na rynočku v Kłajpedi... A Marylka dostała burštynovy kolčyki od Basi, pud svôj siomy deń narodženia. Teper chodit i vsiêm jich pokazuje...

Pered voročaniom do Biłostoku my pojiêchali do vjoski Šventoji v bôk litovśko-łotyśkoji hranici, kob znajti jakijeś litovśki horčki, pro kotory tôlko Mirek Piekarśki znaje, de jich možna kupiti v Kaunasi. Halinka konečno chotiêła kupiti sobiê z tuzin same takich čerepkôv. Ale, na ščastie, my jich ne znajšli. Takim sposobom nam jakoś chvatiło hrošy na benzinu, kob vernutisie do Biłostoku... Ale po dorozi do Čechiji Halinka prypomniła sobiê, što znaje odnu pudchodiašču łavku z ceramikoju v Prazi, de podôbny horčki mohut byti...