Učora my z Alikom zjiêzdili do Hajnuvki. Harvardśki profesor Curt Woolhiser same v Hajnuvci zorganizovav štoś napodobi „summer school of Belarusian studies”. Na zaniatki, krôm joho, pryjiêchali šče try osoby: Justin i Josephine (dviê diêvki) z Kanady i Per zo Šveciji. A nam učora jakraz vypało na tych zaniatkach zrobiti peršu dla zahraničnych słuchačôv prezentaciju našoho projektu standardyzaciji pudlaśkoji movy i websajtu Svoja.org.
Deń pered siêtym my z Alikom pryhotovili z desiatok slajduv u prohramci PowerPoint i postavili tudy naveť audyjo-skôp z načytanym mnoju perekładom korotkoji zamalôvki Erwina Strittmattera „Zôrki v kalendarovi”. Prezentacija projšła hładko i žvavo v sali Biłoruśkoho Muzeja, de siêta liêtnia škoła profesora Woolhisera prytuliłasie.
A posli prezentaciji my šče posidiêli z hodinku za pivom i koka-koloju v bary, što tože prytulivsie v Muzeji.
Curt skazav, što planuje zrobiti socijolingvistyčny doslidy po našuj i biłoruśkuj storonie hranici na pudlaśko-poliêskum movnum areali. Štoś podôbne vôn uže robiv na Sokôlščyni i Horodenščyni dla biłoruśkich hovôrok. Curt tołkovo rozbirajetsie v našych movnych osoblivostiach i znaje, što v nas ne tôlko hovorat [chod’it’i] i [chodyty], ale tože [choditi] (d i t pered i vymovlajutsie tverdo, jak u čeśkuj movi).
Per rozkazuvav, što najbôlše vraženie na Hajnuvščyni na jôm zrobiła degustacija samohônki v odnôj našuj vjosci.
U Pera ja zapytavsie pro odno švedśkie słovo (apkäk), kotoroho ja ne môh znajti ni v jakum švedśkim słovnikovi, koli vone mniê trapiłosie pry perekładi „Barnens Ö” P. C. Jersilda. Per skazav, što jak tôlko ja budu miêti kłopot z jakimś tiažkim švedśkim słovom, to mohu do joho pisati i pytatisie. Super.
Jak Per, tak i Justin hovorat na kučy słovjanśkich movuv, a teper šče postanovili naučytisie biłoruśkoji. A Josephine pryznałasie, što u jijiê je tože „svoja mova”. Jeji baťki pochodiat z puvnočnoji Italiji, de lude hovorat po-fryjulśki. Josephine rozumiêje fryjulśku movu, choč hovoryti i pisati jôj tiažko. (My z Halinkoju byli dva razy na vakacijach u tôj fryjulśkuj storoniê i bačyli tam tablici z podvôjnymi nazvami horodkôv i vjosok, po-italijanśki i „po-svojomu”).
Do Biłostoku my z Alikom vernulisie v dovoli bezkłopôtnum nastrojovi. Storônka Літаратура.org uže bôlš-menš vyklovałasie z jicia čystoji ideji i pomalutku žačynaje stavati na nohi. U veresni maje byti inauguracija.
