Ja ne vmiêła vyhovoruvati r! Zamiś joho vychodiło mniê j. Zamiś ryby była jiba, rover-jovej, kurka-kujka, i tomu podôbne. Ja odčuvała sebe velmi kiepśko! Mojiê koležanki ne miêli z siêtym žadnoho problemu, ono ja. Vy ne ujavlajete, jakaja ja była neščasliva! Starałasie i starałasie vyhovoryti siête neščasne r, ale nijak ne vychodiło. Choč ty hołovoju ob stinu bi!

Diaďko Gryša strojiv sobiê z mene žarty. Use pytavsie:

— Halinko, a chto v cerkvi spivaje?

A mniê znajete što vychodiło... Nu tak.

Narešti mama mniê skazała, što to velmi brydkie słovo, i kob ja diaďkovi na takije pytani ne odkazuvała. Ale diaďko Gryša ne odpuskav. Až narešti ja znervovałasie:

— Oj ty, łysy diaďku! Perestań uže mene mučyti!

I tohdy diaďko nahniêvavsie na moju mamu. Za toje, što ja joho łysym nazvała. A to była pravda. Diaďko tohdy začynav łysiêti.

Odnoho razu pryjšov do nas susiêd. I ja jomu odrazu pochvaliłasie:

— A my pójdziemy dzisiaj do cejkvi!

Susiêd byv katolik i ja do joho hovoryła po-pôlśki.

Ale vôn mniê odkazav, što cejkvi nema, je cerkov. I tak para razy. Ja narešti jomu odpaliła:

— No to my pójdziemy do kościoła! O!

I susiêd zbaraniêv. Nic rozumnoho ne pryjšło jomu do hołovy, kob mniê odkazati. Navet žônci doma požalivsie, što ditia joho v tupik zahnało.

Až narešti pryjšov toj deń, koli mniê siête neščasne r udałosie vyhovoryti! Prosto vyjšło. Mama z tatom velmi vtiêšylisie. Tato to naveť mene pohucav! A ja schvatiła svôj płaščyk, nasadiła na hołov beret i pobiêhła do susiêduv. Uletiêła do jich jak stryła, naveť ne pryvitałasie, a zamiś toho stała kryčati:

— Ryba, rak! Ryba, rak! Ryba, rak!

Vony podivilisie odne na odnoho i jak ne stanut smijatisie!

— Oho! O-to-to svjato! Galka stała r hovoryti!

I posli ja ciêły deń mučyła vsiêch słovami z r, inšych mniê ne chotiêłosie hovoryti. Ale kob to ciêły deń! Šče i v nočê dovho ne davała baťkam spati, ono vydumuvała novy słova z r.