1

v borozny chmar
viêtior ore tvar neba
i hude v koronach chvôj vikovych
ty u vyś uzdymiś
chaj zajhraje na rebrach
chaj zavyje v ušach
v hołoviê zašumit
šuhoni hołovnioju
nad starymi łuhami
što pjatnami trav
požovkłych maniat
kob od iskor tvojich
vzniêtiłoś połymje
što osmalit ohniom
zavorožany sad
de spuvrodičy brodiat
u tumani obmanu
što zakryv jim kryniciu dobra
de od šopotu viêďm
u jôj vysochła pameť
i pravda vmerła
začerpnuti b u pryhoršni
zbutviêły jiê poroch
i podoptany prodkuv spomin
z jim na kryłach molitv
vznestisie nad morom
nerozličanych kryvd
vzhlanuti
v bezdnu bahrovoji temry
što bezlitosnych rodit vežił
de bestiji demona
Canava i Berman
kreslat tliêjučy kruh
žarom čornych kadił
de v čašu zła
čyrvona stikaje rosa
de chleščut vypleski muk
tych
     što
            z žyvotvôrnych
                  narodu
                        krynić
pronikli z bezdonnia pokut
ostatnim vzdochom lubvi
u vyś
de anhieł spiše imjona jich
tam pameti poroch zbutviêły rozsyp
u błakit
chaj nabryjaje zvonom molitv
chaj doždžom sviatoji rosy
obmyje
oboliêły
      tvar
           Zemliê

2

ja na more hlidžu
jak kołyšetsie čovnami chval
jak tanciuje bukietami hryv
jak lubovnym rytmom dudnit
jak stohne
jak dybitsie v vyś
jak rvetsie na hrebeni skał
jak bryzgami chlešče zemlu,
kob odbivšyś
vzmachom piênlivych krył
vspłyvsti na neboschił

tam Miêsecia vlublany tvar
v obručach serebrystych vołôs
studit v chvalach žar słôv
pronikajuščych v nutr
v mora bezdnu hłubin
de rozbuchanym rytmom kipit
de rysuje prostorami snôv
cytadelu hrychôv
dla Lilit

ja hlidžu na serebranu praď
z jiê molitvu lubvi
tajemnymi nitiami zdrad
tče spradviêku Lilit
što
      snuje
            každy
                  pochoti
                        mih
kob hrêšnymi vzdochami par
demoničny
      obmyti
           Miêsecia
                  tvar

3

ja proniknu
v sad začarovanych snôv
zahlidžuś
v obručê mahičnych kruhôv
de v žornach tuhich
melutsie losy
de skovany žachom
v molitvach prosiš
de žaždeš spohady
de žalom maniš
de stohneš
de kotišsie vniz
de padaješ duchom
de nićma ležyš
de litości ždeš
de kupčyš vranjom
de sovesť tratiš
de zhoraješ vstydom
de płačeš vo snach
dryžyš na javi
ja prydu
ja stôl zaberu
ja ruku podam
ne ostavlu
odnoho tebe sam na sam
my razom
vyrvemsie z kudelu mhły
my nad Zemlu vzlitim
z vyšyń
      obačyš
           śviêt
                  svôj
                        mały