Učora popołudni ja z Maryloju pujšov do centrum našoji vjoski, kob podivitisie na uročyste nadanie gmini Veliki Prilepy (obec Velké Přílepy) herbu (znak) i flagi (vlajka).
Rada gminy (zastupitelstvo obce) uchvalila našy herb i flagu sioholita v marciovi, a parlamenćki komitet po heraldyci i veksylologiji zatverdiv jich v kviêtniovi. U kviêtniovi gmina otrymała oficijny papery z deržavnoho archivu, kotory dali jôj pravo korystatisie siêtymi heraldyčnymi atrybutami. Ale našoju gminoju kiruje velmi tołkova i popularna starostka, pani Věra Čermáková, i vona 11 veresnia zorganizovała šče narodne sviato i festyn, pudčas jakoho nadanie herbu i flagi odbyłosie v opravi historyčnoho vidoviska. Nibyto herb i flagu našuj gmini nadav korol Karel IV (vołodaryv u Čechiji od 1346 do 1378 roku). Połovina pjatoji v Velikich Prilepach zjavivsie korol na koniovi zo svojeju svitoju, i tutejšy narod, jaki pryjšov podivitisie na siête divo, potiahnuvsie za korolevśkim oršakom na miêstie, de odbyłosie nadanie herbu i flagi. Posli nadania odbyvsie neveliki rycerśki turniej, a potum tanci damuv korolevśkoho dvoru z korolom i rycerami.
| Narodny festyn, pudčas jakoho nadanie herbu i flagi odbyłosie v opravi historyčnoho vidoviska | ||
 |  |  |
| [1] | [2] | [3] |
| Foto © Jan Maksimjuk | ||
Maryli spodobavsie i turniej (čy v jich byli pravdivy mičê? — spytałasie vona, koli my voročalisie dochaty), i tanci. Ale najbôlš jôj spodobałosie, koli na odnom stragani my kupili jôj paciôrki. Vona letiêła dodomu jak na kryłach. A večerom Maryla namoviła Pavła, kob pujti na toj festyn šče raz, bo tam šče pokazuvali fajerverki...
A ja ležav na łôžku i listav naš gminny bjuleteń, jaki nazyvajetsie „Zpravodaj přílepský”. Na okładci bjuletenia zmiêščany malunki našoho herbu i flagi, i ja zoskanovav okładku dla siêtoho bloga. Z bjuletenia ja doznavsie, što my v našuj vjosci majemo futbolny klub TJ Sokol Velké Přílepy, i što v siêtum miêseciovi klubovi stukne devenosto liêt. Ale dym z mozgôv mniê pujšov, koli ja dojšov do tekstu „Z dennika gminnoji policiji”, de komendant našoji policiji Karel Král opisuje svojiê pryhody, observaciji i refleksiji pry pilnovani poradku v mistiovosti Chrastava, jakuju zaliła voda z perepovnianoji Vltavy. Dennik začynajetsie tak:
U ponediêłok 9 serpnia o 6 hodini rano mene budit nepryjemny zvuk budilnika. Odpluščuju očy, na dvorê ciêły čas ide došč. Ostatnim časom čołoviêk od siêtoji vody ne oddychne ni chvili. Divlusie z okna, jak veliki krapli došču padajut na zemlu i rozbryskujutsie. Jak policijanta mene informovali, što i v Seredniočeśkum krajovi mohut byti povôdki. Tomu my bez pereryvu monitorovali stan ryki Vltavy...
Sioholita v styčniovi z moho garažu ukrali dviê zimovy opony od Škody Octaviji. Žônka pozvoniła siêtomu Královi i skazała jomu pro kradež. A vôn jôj odkazav, što to drôbna sprava i što gminna policija zbôlšoho pudozryvaje, chto robit takije drôbny kradežê, ono što tyje pudozryvany pjanici vse majut môcne alibi i policiji nikoli ne vdałosie schvatiti jich na horačum...
I ničoho divnoho, što ne vdałosie schvatiti. Bo koli pilnovati złodijôv i pjaniciôv, to ne bude času na literaturny zaniatki... Hašek z Hrabalom, blacha!
