Ja začav pisati „Pôlśko-pudlaśki rozhovôrnik”. Inačej kažučy, ja stav praciovati nad tekstom historyčnoho značenia, kotory pozvolit našomu stydlivomu narodovi perestati stydatisie i hovoryti hładko, solidno i pryludno po-svojomu vo vsiêch žyciovych i nežyciovych sytuacijach. U Rozhovôrniku budut uziaty pud uvahu konversacijny sytuaciji, kotory mohut povstati pered pudlašukami jak pudčas zaprehania konia v vôz čy v kosiarku, tak i pudčas čytania biłoruśkoho perekładu „Ulisa” J. Joyce’a. Ale začnetsie Rozhovôrnik tradycijno, jak i bôlšosť inšych rozhovôrnikuv na siêtum sviêti. Ot takim rozdiêlikom:

Powitanie, zawieranie znajomości, grzeczność

(Pryvitánie, znakômstvo, prylúdnosť)

Dzień dobry! Dóbry deń! Dóbroji ránici!

Dobry wieczór! Dóbry véčur!

Dobranoc! Dobránoč! Dóbroji nóčy!

Cześć! Pryviêt! Zdoróv!

Witam! Vitáju! Pryviêt!

Do widzenia! Dovidzénia!

Żegnam! Byváj <zdoróvy>! Byvájte <zdoróvy>!

Z Bogiem! Z Bóhom!

Dziękuję. Diákuju. Spasíbo.

Szanowny panie... Šanóvny páne...

Szanowna pani... Šanóvna pani...

Panno... Pánno...

Pozwoli pan/pani, że się przedstawię? Pozvólite mniê peredstávitisie?

Nazywam się... Ja nazyvájusie... Mené zvut...

Jak się pan/pani nazywa? Jak vy nazyvájetesie? Jak viête nazyvájetesie? Jak vas zvut?

Gdzie pan/pani mieszka? De vy žyvéte? De viête žyvéte?

Jaki jest pana/pani adres? Jaki vaš ádres?

Czy mogę przedstawić pana/panią... Čy móžna mniê peredstáviti pána/pániu...

Kim jest ten pan/ta pani? Chto siêty pan/siêta páni?

Rad bym się z nim/z nią zapoznał. Ja byv by rády z jim/jéju poznakómitisie.

Jak się masz? Jak máješsie?

Dziękuję, dobrze. Diákuju, dóbre. Diákuju, bájki.

Lepiej nie mówić. Ne várto kazáti.

Chujowo. Chujóvo.

Jak leci? Jak žyvétsie?

Nieźle. Bájki.

Beznadziejnie. Beznadiêjno.

Do chrzanu. Chrenóvo.

Do dupy. Do dúpy.

Wszystkiego najlepszego! Usiohó najliêpšoho!