hółod   głód; jak je chliêb i voda, hołodu nema

hołodáti   głodować

hołodíti   1 os. hołodžú 2 os. hołódiš głodzić; niêmci v plinovi ludi hołodili

hołodítisie   głodzić się

hołódny,   hołodnováty głodny; hołodnuj kumiê chliêb na umie

hołodomôr   głodomór

hołodôvka   strajk głodowy, głodówka; čom ty ničoho ne jisi, hołodôvku załožyv, čy što?

hółos   dem. -ók aug. -ísko, -íšče 1. dźwięk; hołos može byti słaby, môcny, tonki, gruby; čyjsie hołos było čuti; fraz. hovoryti (kryčati) na ciêły hołos bardzo głośno; spivav na ciêły hołos; 2. sposób intonacji, śpiewu; chto ne maje hołosu, to ne bude spivati; maje hožy hołos; 3. możliwość wypowiedzenia zdania, sądu; ja chotiêv skazati, ale ne dali mniê do hołosu dojti; 4. możliwość wpływu na podejmowanie decyzji; ja v chati nijakoho hołosu ne maju

hołosísty   o człowieku posiadającym dobry głos do śpiewu; hołosisty divčyniata, ciêły večur hože spivali

hołosnó   1. nie szeptem, na głos; ja lublu, jak chtoś hołosno čytaje; 2. głośno; hovory hołosniêj, bo ja stary i dobre ne čuju

hołósny   dający się słyszeć; v cerkvi odin zvôn velmi hołosny

hołosováti   głosować

hołóta   zbior. biedni ludzie; tam samaja hołota žyve

hołová   D. -y pl. hółovy D. -uv; 1. część ciała istot żywych głowa; mniê často hołova bolit, treba do dochtora iti; ne choče, hołovoju krutit, bôlš do joho ne pujdu; zavstydavsie, spustiv hołovu i pušov do domu; fraz. miêti dach nad hołovoju mieć gdzie mieszkać; chata zhorêła i dachu nad hołovoju ne maju; hołova (pro štoś, o čômsie) ne bolit nie martwić się, nie myśleć o czymś; mniê po jôm i hołova ne bolit, nikoli ne zhadaju; fraz. a) na hołovie stavati robić wszystko, co się da w danej sytuacji, aby pokonać trudności; vôn na hołoviê stane, a na svojôm postavit; b) wygłupiać się, rozrabiać; diêti na hołoviê stajut, vyroblajut, što chočut; fraz. miêti hołovu (do čohoś) być mądrym i biegłym (w jakiejś dziedzinie), maje hołovu, znaje, što robit; pokinuv škołu, bo ne miêv hołovy do nauki; fraz. tesati kołki na hołoviê o kimś upartym; choč ty jomu na hołoviê kołki tešy, a vôn vsiorumno svoje robit; sidiêti komuś na hołoviê być komuś ciężarem; vołos z hołovy ne vpav nic się nie stało; byv vinovaty, ale vołos jomu z hołovy ne vpav; zadirati hołovu wywyższać się nad innych; jak pobohatiêv, to i hołovu načav zadirati; hołovu nastavlati narażać się na niebezpieczeństwo; ja za tebe ne budu hołovy nastavlati; miêti môcnu hołovu być odpornym na działanie alkoholu; chto maje môcnu hołovu, to mnôho vypje i ne bude pjany; do hołovy pryšło wpaść na pomysł; ot, pryšło mniê do hołovy, kob paršuka prodati; zavoročati hołovu dokuczać czymś, nalegać, stawiać żądanie nie do przyjęcia; daj spokuj, ne zavoročuj hołovy; zavernuti hołovu spowodować, aby ktoś postąpił tak, jak chce dana osoba; tak zavernuła jomu hołovu, što oženivsie z jeju; stuknutisie v hołovu opamiętać się; stuknisie v hołovu, što ty robiš; 2. umysł, rozum; de ty hołovu miêv, jak toje robiv; fraz. za durnoju hołovoju i noham ne ma spokoju; dati (komuś) po hołovie choditi na wszystko komuś pozwalać; dav, kob diêti jomu po hołoviê chodili; brati do hołovy przejmować się czymś; toje, što vy kazali, ja tak uziav do hołovy, što ciêłu nôč ne spav; brati (štoś) na hołovu przyjmować obowiązek, troszczyć się o coś; ciêłe hospodarstvo na mojôj hołovie; miêti (štoś) v hołoviê a) myśleć o czymś; ja vse v hołoviê maju, jak tutaka zrobiti; b) mieć rozum; chto ne maje v hołoviê, to maje v nohach; pustaja hołova brak rozumu; što ty zrobiš, što u joho hołova pustaja; hołova nabita głowa pełna różnych myśli; maju takuju nabitu hołovu, što i dumati ne dam rady; fraz. hołovoju nałožyti stracić życie; ja vse dumała, što vôn ne svojeju smertioju umre, ale deś hołovoju nałožyt; hołova ne bolit nic mnie to nie obchodzi; Savki uže try dniê doma nema, a mniê pro joho i hołova ne bolit

hołováč   1. człowiek o dużej głowie; 2. człowiek o nieprzeciętnym umyśle

hołovéńka   1. dem. od hołova; 2. niedopalony kawałek drewna; z pečy treba hołoveńki povykidati, bo kurat

hołovítisie   zastanawiać się, medytować; davno hołovlusie i ničoho ne vydumaju

hołôvka   pl. hołuvkí D. -ók dem. hołôvočka 1. dem. od hołova w znacz. 1; 2. główka kapusty i in.; malutka hołôvočka kapusty stojit pjať złoty

hółub   gołąb

hołubéć   D. hołubcia pl. -iê D. -ôv 1. gołąbki (potrawa); na obiêd budut hołubcie tušyti; 2. dawna gra wielkanocna, polegająca na taczaniu jajek; chłopci na Velikdeń ihrajut v hołubcia

hołubíti   1 os. hołublu 2 os. hołubiš przygarniać kogoś, otaczać czułością

hołúbka   D. -i pl. -í D. -ok 1. gołąbka; kupili hołuba i hołubku; 2. (poufale) przyjaciółka; posłuchajte hołubko, što ja vam skažu; 3. panewka; 4. (grzyb) surojadka

hołubý   niebieski; na vesnu pošyła hołuboje płatije

hóły   1. goły, nie ubrany; chata zahorêłasie i my počti hoły povyskakuvali; 2. przen. ubogi; po vôjniê počti hoły ostalisie; fraz. hoły jak bizun

hołýš   1. człowiek nie ubrany, nagus; 2. ubogi; za hołyša vyšła zamuž