Diś, u peredvelikodnu subotu, koli my v połovini vośmoji vychodili z Rubinom na spacer, Halina nam skazała: „Tôlko dovho ne chodiête, bo Rubin šče bere antybjotyk, i jomu šče ne možna dovho choditi i mučytisie. Jak tôlko Rubin zrobit kupu, voročajtesie. Rozumiêjete?”
Siête było skazane jak do mene, tak i do Rubina, našoho pjatiliêtnioho golden-retrievera. Rubin machnuv chvostom — a čoho tut ne rozumiêti? — i my pujšli. Rubin išov ciêły čas poperedi, tiahnučy mene na vuśmimetrovum povodkovi, a koli my minuli pole rypaku, jaki našy kołchoźniki posiêjali na miêsti vykorčovanoho slivovo-višniovoho sadu, ja spustiv sobaku, i vôn pobiêh u travu, kob nazbirati svoju štodionnu porciju kliščôv. Zrozumiêło, jak tôlko vôn prysiêv i zrobiv kupu, my odrazu zavernulisie iti dodomu. Ja znajšov na Rubini tôlko odnoho klišča.
Ale čeśki kliêšč to mały pryšč. Naš pudlaśki kliêšč — o-to-to kliêšč.
Tyždeń raniêj, u poperedniu subotu, koli my vyjšli na spacer, Rubin ne tiahnuv mene na povodkovi jak zvyčajno, ne biêhav, koli ja joho pustiv pobiêhati po rypakovum poli, a plôvsie za mnoju noha za nohoju. Ja poniav, što z sobakoju štoś ne tak. A koli my vernulisie dochaty, Rubin ne schotiev jiêsti rohalikuv z mołokom, a odrazu lôh na svôj dyvanok. Sobaka zachvorêv, ale my poka ne viêdali, na što. Ale koli Halina vyjšła z jim na spacer po południovi i zobačyła, što von sikaje z krovleju, stało bôlš-menš jasno, što sobaka zachvorêv od ukusu klišča. Toje same było z našym poperednim sobakoju, Samuiłom, kotoroho ukusiv kliêšč, koli my šče žyli v Biłostoku, i joho čuť odratovali, dajučy jomu ukoł z otrutoju, jakaja zabiła parazyta, upuščanoho v krov kliščom.
Była subota (27 kviêtnia), a tomu Halina povezła Rubina ne do našoho veterynara v Roztokach, kotory v suboty ne praciuje, a do veterynarnoji kliniki v Horoměřicach, jakaja dyžuryt i v vychôdny dniê. Z Halinoju pojiêchav Paveł i Maryla. Halina z miêstia skazała doktorovi, što tyždeń raniêj (u seredini kviêtnia) my byli z sobakoju na Biłostôčyni, i joho napevno ukusiv pudlaśki kliêšč i zaraziv sobačoju babesjozoju (babesiosis canum), a tomu jomu treba dati odtrutku od prvoka [prvoci po-česki značyt toje, što po-pôlśki pierwotniaki; po-mojomu, po-pudlaśki siêty odnokliêtočniki možna nazvati prostiakami]. „Aha, to vy do mene pryjiêchali ne tôlko z pacijentom, ale i z hotovoju dyjagnozoju” — ironično skazav mojôj žonci dyžurny veterynar. Vôn pobrav Rubinovi krov i podivivsiê na jijiê čerez mikroskop. A potum pryjšov i kaže Halini: „Vy majete raciju, to babesjoza. To dokładno područnikovy prykład chvoroby — čerez mikroskop vidno, jak tyje prostiaki niščat čyrvony krovinki odna za odnoju... Koli ne dati sobaci ukoła z Imizolom protiahom najbližšych sutok, to v joho pečônci i nyrkach odbudutsie neoboročalny zmiêny, i nichto vašoho Rubina ne vratuje”.
Nu to davajte toho ukoła jak najchutčêj! — skazali doktorovi Halina, Paveł i Maryla.
Ale doktor ne môh dati ukoła, bo v Čechiji sobača babesjoza ne vystupaje, i nema na jijiê likarstva. Imizol — odiny liêk, jakim možna liêčyti siête zakaženie kroviê v sobaki — u Čechiji ne zaregistrovany, i naveť koli b vôn de-leń byv, to joho ne možna oficijalno vžyvati...
Žônka skazała, što budemo šukati siêtoho liêku v Polščy, i veterynar vypisav jôj receptu. Ja vže psychično pudhotovivsie, što treba bude šče pered zmerkaniom vyjichati do Jelenioji Góry abo Wrocława, kob zakupiti Imizol, ale okazałosie, što i tam joho nema. Halina obzvoniła dyžurnu veterynaryju v siêtych mistach, i tam jôj skazali, što babesjoza ne vystupaje na pôvdni Pôlščy, a tomu i liêku od jijiê nema v prodažy. To, tak skazati, naohuł problema Pudlaša — kliêšč z babesjozoju dojšov šče ono do Varšavy...
Tohdy Halina pozvoniła Igorovi v Biłostoku i poprosiła joho dostati siêty liêk u jakohoś biłostôćkoho veterynara. Było vže po vośmuj hodini v subotu večorom, jak do akciji vstupiv naš staršy syn. Mniê prypomnivsie film Stevena Spielberga „Saving Private Ryan”, de ratovali odnoho amerykanśkoho šeregôvcia posered vybuchuv hranatuv i snaraduv... Možlivo, analogija tut była ne zusiêm dokładna, ale vsio-taki — naša simja vstupiła v smertelny bôj z parazytom, kotory atakovav našoho sobaku i v kažnuj sekundi rozryvav i niščyv desiatki joho čyrvonych krovinok... Jak u filmi, tak i v našum vypadku, čas byv samym istotnym čynnikom — čy pospiêjem dovezti liêk pered tym, jak toje paskudstvo pud nazvoju babesia canis canis zjiêsť usiu krov našoho čeśkoho šeregôvcia?
Igora po Biłostoku voziv svojim autom odin joho kolega. Komanduvała usiêm Halina z Prahi, kotora čerez telefon podavała chłopciam adresy. Narešti deś koło 10-toji večora vony znajšli dyžurnu liêkarku, u kotoroji vdałosie kupiti Imizol — takuju davku, jakaja potrêbna 35-kilovomu sobaci. Liêkarka rozłamała ampulku z likarstvom i perepompovała joho do strzykawek (šče odno słovo, na jakoje treba vydumati pudchodiašču pudlaśku nazvu). I vona skazała Igorovi, kob, boroni Bože, vôn ne letiêv do Prahi samolotom, bo jak znajdut siêty liêk u joho v bagažovi, to budut problemy i dla joho, i dla jijiê...
Kolega zavjôz Igora do Varšavy na Centralny, i Igor pryjiêchav do Prahi pojizdom, kotory odjizdžav z Varšavy po četvertuj nad raniom u nediêlu... U Prazi Igor byv po četvertuj po południ, a v šêsť hodin veterynar u Horoměřicach dav Rubinovi toho ukoła... Doktor natôlko pereniavsie našoju vyratovalnoju akcijeju, što v nediêlu sam obzvoniv svojich koleguv-veterynaruv u Čechiji i znajšov nelegalnu davku Imizolu, kotoru možna było b dati sobaci, koli b my ne pospiêli z likarstvom z Pôlščy...
Rubin ne jiêv ničoho dva z połovinoju dniê, ale vo vtorok rano, koli ja zbiravsie jiêchati na robotu, a Maryla do škoły, vôn raptom lôh na chrybet, pudniav usiê štyry łapy i zrobiv pozyciju „zdoch sobaka” — odnu zo svojich lubimych zabavuv z Maryloju... My zrozumiêli, što ukoł zabiv toho prostiaka jak treba, i što teper sobačy organizm bude pomału odbudovuvati kôlkosť erytrocytuv do potrêbnoji normy...
Teper Rubin bere antybjotyk na vsiaki vypadok, kob do joho ne pryčepiłosie jakoje-leń čeśkie zaraženie, a čerez tyždeń vôn dostane šče odin ukoł z Imizolom, kob byti zusiêm on the safe side, jak kažut amerykanci...
Nu i čeśki veterynar skazav nam kormiti Rubina vołovinoju, kob chutčêj jomu čyrvony krovinki odbudovalisie... A my jimo postovyje kartopli z olijom i cibuleju, jak to v peredvelikôdny pôst...
