Ja vrodiłasie v seliê Knorozy na pečê, 28 listopada, uže davnovato tomu. My velmi chutko pereselilisie do Biêlśka, ale doma vse hovoryli po-svojomu (jak tohdy kazali), nu i ja často byvała na seliê, de po-pôlśku ne hovoryli zusiêm. Učyłasie ja v školi z biłoruśkoju movoju (bilśkova „trôjka” i licej), potum studyjovała i žyła v Varšavi. Tam ja i poznakomiłasie zo svojim mužom, Janom.
Teper žyvemo v seliê Velké Přílepy bliźko Prahi. Diêti odhodovany, muž ciêły čas praciuje, a ja doma to perekładała biłoruśku literaturu na pôlśku movu, to zajmałasie inšymi drubniciami. A teper začała pisati po-pudlaśku. Pomalutku, ale može šče rozkrunusie? Chto znaje.
Čom po-pudlaśku?
Ne mohła ne začati pisati. Muž piše słovnik, artykuły, perekładaje, a ja što? Pozadi maju ostavatisie? Tože pišu. A Jan redaguje. Razom prypominajemo sobiê słova, pytajemsie baťkôv, znakomych. Diti tože naučyli hovoryti po-pudlaśku. I podumati, što vsio začałosie od toho, što ja z synom Pavłom začała pisati sms-y po-svojomu... U takôj simjiê inakš ne možna. A teper mniê šče podumałosie, što može i z čeśkoji movy ja mohła b perekłasti štoś na svoju rôdnu? Štoś bôlš babśkoho takoho...
| This code should be entered into an appropriate field of the form while sending a comment or an e-mail. Registered (and logged) users are not required to enter any codes (register to Svoja.org). |